gekrenkt tot in mijn ziel,
was ik een dwaas,
iemand zonder verstand.
Ik gedroeg mij tegenover U
zo redeloos als een dier.
Toch ben ik steeds bij U,
want U neemt mijn hand
en leidt mij volgens Uw plan;
en dan ontvangt U mij
met alle eer.
Wie heb ik in de hemel behalve U?
Behalve U verlang ik ook niets op deze aarde.
al zou mijn lichaam bezwijken,
al zou mijn hart het opgeven,
U bent de rots waarop ik bouw,
U bent mijn hele bezit , o God,
voor altijd.
Dicht bij U te zijn,
dat is mij het liefst.
Bij U, Heer God,
zoek ik mijn toevlucht.
Vertellen zal ik
alles wat U voor mij deed.
Psalm 73:21-26, 28
Het is nog niet zo heel lang geleden, nog maar een jaar of twee,drie,
dat ik verbitterd was, werkelijk gekrenkt tot in het diepst van mijn ziel.
Ik was boos op God, boos op de mensen.
Teleurgesteld in God en teleurgesteld in mensen.
Mijn gedachten gingen op de loop en mijn denken werd steeds negatiever.
De problemen en zorgen om onze kinderen hielden niet op.
Het één volgde op het ander.
Menigmaal heb ik het uitgeroepen: "God, waar bent U nu,? Waarom?
Houdt het dan nooit eens op?"
Mensen die je teleurstellen.
Mensen die het zo mooi weten te zeggen, maar als het op de praktijk aan komt het af laten weten en er nooit voor je zijn.
Boosheid was mijn hart binnengeslopen en werd gevoed door allerlei negatieve gedachten waartegen ik ook geen weerstand bood, te moe was ook om het te doen, te boos om het te doen; en de boosheid zette zich in mijn hart om in bitterheid.
De bitterheid in mijn hart maakte mij redeloos als een dier tegenover God en mens.
Bitterheid verblind.
Bitterheid maakt kapot, zowel een ander als jezelf.
O ja, ik stond met veel dingen in mijn recht; natuurlijk, van je mede broeders en zusters mag je verwachten dat ze er voor je zijn als je het moeilijk heb, als je als gezin door hele diepe dalen gaat, maar de praktijk is nog wel eens anders.
En God?
O, Hij kon er immers wat aan doen,maar Hij deed het niet.
En ook liet Hij nog eens toe, dat ik in mijn denken zo werd aangevallen, dat ik geen verweer meer had.
Hij liet toe dat ik, ook met mijn geloof op het randje kwam.
Ik gedroeg mij tegenover God zo redeloos als een dier.
Ik kwam op het punt te balanceren tussen bij Hem blijven en ......
Tja, wat dan?
Ik ben nog steeds bij Hem, want Hij nam mij bij mijn hand en leidt mij volgens Zijn plan.
Voor mij is er geen leven buiten Hem.
Zonder Hem is alles dood.
Wordt/is het leven zinloos, doelloos.
Zonder Hem houdt mijn bestaan op.
En God bracht een keer in mijn leven en leidde mij volgens Zijn plan op weg naar mijn bestemming.
Menig stukje van verschillende weblogs hebben daarin hun aandeel gehad.
Nu ben ik van een bang klein vogeltje aan het uitgroeien tot een vrouw die haar bestemming aan het vinden is in God.
Momenteel mag ik leiding geven aan een vrouwengroepje; in oktober starten we met een gebedscursus voor vrouwen in onze gemeente en de voorbereidingen voor de Kerstavond voor Vrouwen gaat ook binnenkort weer van start.
Regelmatig voelt het, alsof 'De glimlach van God' mij omgeeft en Hij mij zo laat weten: "Ik ben trots op jou."
Meer dan ooit, is Hij de rots geworden waar ik op bouw.
Meer dan ooit weet ik, Hij is mijn alles.
Ja, Ik ben zo ontzettend graag heel dicht bij hem.
Bij Hem zoek ik mijn toevlucht, iedere dag opnieuw, want zonder Hem kan ik niet, wil ik niet.
Ja, vertellen zal ik alles wat U voor mij deed. (doet)
Het schrijven hier op mijn weblog maakt daar onderdeel van uit.
Aan Hem alle eer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten